Lecz zaklinam: niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie, przez Boga rzucane na szaniec!
27 października uczniowie klasy szóstej, siódmej i ósmej pod opieką wychowawców: p. Magdaleny Kras, p. Ireneusza Daniłowicza i p. Justyny Jargiło udali się do Janowskiego Ośrodka Kultury na spektakl teatralny „Kamienie na szaniec” w wykonaniu aktorów Kieleckiego Teatru Lektur. Historia bohaterów książki Aleksandra Kamińskiego, których młodość i dojrzewanie przypadły na czas okupacji, stała się kanwą opowieści o wielkich ideałach braterstwa, przyjaźni i służby.
Początkowe sceny przedstawienia zaskoczyły widzów tym, że przypominały casting do filmu, opowiadającego o losach trzech przyjaciół.
Historia każdego z nich to osobna opowieść wzbogacona czarno-białymi fotografiami. Wchodzą w dorosłość z głowami pełnymi marzeń i planów. Wrzuceni nagle w okupacyjną rzeczywistość, muszą zejść do podziemia i stać się żołnierzami. Pełne dramatyzmu epizody z życia okupowanej stolicy przeplatają się z ich codziennymi troskami. Zdjęcia uśmiechniętych twarzy zostają zastąpione obrazami egzekucji, płonącej Warszawy i ludzi umierających śmiercią głodową w obozach koncentracyjnych. Sugestywna gra aktorska, nowoczesne, techniki multimedialne, gra świateł, muzyka i nowoczesna aranżacja dopełniły tragiczne przesłanie spektaklu.
Wszyscy z uwagą i w niezwykłym skupieniu śledzili losy bohaterów.
Tragizm młodych Polaków, a także dramatyczną sytuację narodu polskiego w czasie II wojny światowej, podkreślało przejmujące wykonanie pieśni Czarna sukienka. Spektakl wzbudził ogromne emocje. Uczniowie i opiekunowie z zapartym tchem oglądali kolejne sceny.
Bez wątpienia była to kolejna, niezwykła lekcja historii, która uświadomiła nam, że naszym obowiązkiem jest pielęgnowanie pamięci o tych, którzy oddali życie za wolną i niepodległą Polskę, którą my teraz możemy się cieszyć.
