Drodzy Uczniowie, szanowni Rodzice
Na stronie Kuratorium Lubelskiego pojawiła się harmonogram rekrutacji do szkół ponadpodstawowych na rok szkolny 2020/2021, w tym terminy postępowania rekrutacyjnego, składania dokumentów do klas I szkół ponadpodstawowych i klas wstępnych szkół ponadpodstawowych:

żródło: Departament Informacji i Promocji MEN

Praca domowa uczniów jest ważnym elementem edukacji. Nie tylko pomaga utrwalić i wykorzystać wiedzę zdobytą podczas lekcji, ale też uczy dzieci samodzielności, logicznego myślenia , kreatywności. Ważne jest, by domowa nauka była jak najbardziej skuteczna, szczególnie teraz w tym tak trudnym dla nas wszystkich czasie, kiedy tak naprawdę wszystkie zadania trzeba odrabiać w domu i to rodzic jest głównie nauczycielem własnego dziecka.

Drogi rodzicu, Pamiętaj!

Drodzy ósmoklasiści na przełomie marca i kwietnia mieliśmy wyjeżdżać na Dni Otwarte do szkół ponadpodstawowych w Janowie Lubelskim, Biłgoraju czy Potoczku.
Niestety, sytuacja nie pozwoliła nam na to, abyśmy mogli zagościć w murach tychże szkół. Dlatego proponujemy Wirtualne Drzwi Otwarte, podczas których możecie zapoznać się z ofertą edukacyjną szkół w naszym regionie.

 

Pedagog szkolny

„Nie płacz w liście
   nie pisz że los ciebie kopnął
 nie ma sy­tuac­ji na ziemi bez wyjścia
                          kiedy Bóg drzwi za­myka - to ot­wiera okno.”                      

                                                                                     KS. Jan Twardowski

Jeśli jakaś sprawa szczególnie Was interesuje i chcielibyście o niej porozmawiać, lub macie problem, którego nie możecie rozwiązać –  zapraszam

                                                                          Pedagog

                                                                  p. Agnieszka Dudzic

 

Zadania i obowiązki

 

I  Sprawy ogólno- wychowawcze.

 

1.    Dokonywanie rzetelnej oceny sytuacji wychowawczej w szkole.

 

2.    Dbanie o realizację obowiązku szkolnego przez uczniów.

 

3.    Koordynacja prac z zakresu orientacji zawodowej i udzielanie pomocy uczniom w prawidłowym wyborze zawodu.

 

4.    Udzielanie porad uczniom, rodzicom ułatwiających rozwiązywanie ich problemów wychowawczych.

 

5.    Udział w pracach zespołu do spraw planowania i koordynowania pomocy psychologiczno – pedagogicznej ucznia.

 

         II Profilaktyka wychowawcza.

 

1.          Rozpoznawanie indywidualnych potrzeb uczniów , przyczyn trudności w nauce i niepowodzeń szkolnych oraz trudności wychowawczych poprzez:

 

• obserwację zachowań uczniów;

• rozmowy indywidualne i uczestnictwo w godzinach wychowawczych;

• analizę wyników nauczania i ocen wychowania;

• diagnozę środowiskową ucznia;

• udzielanie porad wychowawczych;

• prowadzenie zajęć na tematy ważne i interesujące uczniów.

 

2.          Udzielanie pomocy wychowawcom i nauczycielom w ich pracy z uczniami sprawiającymi trudności wychowawcze.

 

III  Praca korekcyjno- wyrównawcza

 

1.          Praca w zespole przy organizowaniu  nauczania indywidualnego dla uczniów posiadających orzeczenie lub opinię poradni psychologiczno – pedagogicznej

 

2.          Organizowanie pomocy w wyrównywaniu braków  w wiadomościach szkolnych wśród uczniów napotykających na szczególne trudności w nauce.

 

         IV. Indywidualna opieka psychologiczno - pedagogiczna.

 

1.      Udzielanie uczniom porad i pomocy w rozwiązywaniu trudności powstających na tle konfliktów rodzinnych i rówieśniczych.

 

2.      Przeciwdziałanie skrajnym formom niedostosowania społecznego wśród uczniów.

 

3.      Współpraca z poradnią psychologiczno – pedagogiczną.

 

4.      Rozeznanie indywidualnych potrzeb uczniów oraz analizowanie przyczyn niepowodzeń szkolnych.

 

5.      Udzielanie pomocy uczniom wybitnie uzdolnionym.

 

6.      Udzielanie różnych form pomocy psychologiczno - pedagogicznej uczniom realizującym indywidualny program lub tok nauki.

 

V. Pomoc materialna uczniom.

 

1.        Organizowanie pomocy materialnej oraz opieki nad uczniami znajdującymi się w trudnych warunkach materialnych.

 

2.        Troska o zapewnienie dożywiania uczniom z rodzin posiadających szczególnie trudne warunki materialne.

 

         VI. Dokumentowanie pracy pedagoga szkolnego.

 

1.    Prowadzenie dziennika pracy pedagoga. 

 

2.    Prowadzenie  teczek osobowych uczniów zawierające dokumentację prowadzonych badań i czynności uzupełniających.

---

 

DLA RODZICÓW:

 

·         10 KROKÓW KU TEMU BY STAĆ SIĘ LEPSZYM RODZICEM

 

1.      Miłość jest najważniejszą potrzebą wszystkich dzieci.

 

Jest także elementem pozytywnej dyscypliny. Im częściej okazujemy dziecku miłość, przytulając je, całując i mówiąc mu "kocham cię", tym bardziej będzie chciało udowodnić, że na nią zasługuje. Miłość pozwala dziecku zbudować pewność siebie i poczucie własnej wartości.

 

2.      Słuchaj uważnie tego , co mówi Twoje dziecko.

 

Interesuj się tym, co robi i co czuje.

 

Zapewnij je, że silne uczucia nie są czymś złym, jeśli wyraża się je w odpowiedni sposób. Im częściej będziesz to robić, tym rzadziej będziesz musiał(a) je dyscyplinować.

 

3.      Granice są potrzebne nawet w najbardziej  kochającym się związku w którym ludzie potrafią się słuchać.

 

Bycie rodzicem  polega między  innymi na wyznaczaniu granic. Pamiętaj, że jest czymś naturalnym

 

 i normalnym, że dziecko testuje owe granice. To nie jest niesforność, ale część procesu uczenia się. Dzieci czują się bezpieczniej, jeśli trzymasz się granic, które wyznaczyłeś(-aś) (pod warunkiem, że są realistyczne), nawet jeśli od czasu do czasu na nie narzekają.

 

4.      Śmiech pomaga rozładować napięte sytuacje.

 

Czasami rodzice stają się tacy poważni, że rodzicielstwo przestaje dawać im radość. Dostrzegaj

 

zabawne strony bycia rodzicem i pozwól sobie na śmiech, kiedy tylko jest to możliwe.

 

5.      Postrzeganie świata  z perspektywy dziecka

 

Wyobrażanie sobie, co czuje Twoje dziecko, jest kluczem do zrozumienia jego zachowania. Przypomnij sobie, jak się czułeś(-aś), kiedy byłeś(-aś) dzieckiem, i jak niezrozumiały wydawał Ci

 

się świat dorosłych, kiedy miałeś(-aś) poczucie, że potraktowano Cię niesprawiedliwie.

 

6.      Chwal i zachęcaj swoje dziecko.

 

Oczekuj, że dziecko będzie się dobrze zachowywało i zachęcaj je do podejmowania wysiłków. Chwal je za dobre zachowania i staraj się ignorować te niewłaściwe. Im częściej będziesz zrzędzić, tym rzadziej Twoje dziecko będzie Cię słuchać.

 

7.      Szanuj swoje dziecko tak, jak szanowałbyś ( szanowałabyś) dorosłego.

 

Pozwól mu uczestniczyć w podejmowaniu decyzji, szczególnie tych, które go dotyczą. Uważnie wysłuchaj jego zdania. Jeśli masz zamiar powiedzieć mu coś przykrego, zastanów się, jakby to zabrzmiało, gdybyś powiedział(-a) to komuś dorosłemu. Przeproś, jeśli postąpiłeś(-aś) niewłaściwie.

 

8.      Ustal porządek dnia.

 

Małe dzieci będą się czuły bezpieczniej i łatwiej będzie Wam uniknąć konfliktów, jeśli ustalisz jasny porządek dnia. Będą się czuły lepiej, jeśli wprowadzisz stałe pory posiłków, snu i głośnych zabaw.

 

9.      W każdej rodzinie potrzebne są pewne zasady.

 

Jednak staraj się zachować elastyczność w wypadku bardzo małych dzieci. Kiedy już ustalisz

 

zasady obowiązujące w Twojej rodzinie, bądź konsekwentny(-a). Dzieci mogą się

 

poczuć bardzo niepewnie, jeśli jednego dnia wprowadzisz jakąś zasadę, a następnego dnia ją odwołasz. Czasami trzeba ustalić odmienne zasady obowiązujące poza domem, które należy wyjaśnić dziecku 

 

10.  Nie zapominaj o własnych potrzebach.

 

Jeśli to wszystko zaczyna za bardzo przypominać ciężką pracę i czujesz, że brakuje Ci cierpliwości, przeznacz trochę czasu tylko dla siebie. Zrób coś, co sprawia Ci przyjemność. Jeśli kiedykolwiek poczujesz, że tracisz panowanie nad sobą, albo że w każdej chwili możesz krzyknąć na dziecko, poniżyć je lub uderzyć, odejdź na chwilę, uspokój się i policz do dziesięciu.

 

·         JAK BYĆ MĄDRYM I CZUJNYM RODZICEM

 

         Dramat uzależnienia od narkotyków i paranarkotyków (dopalaczy) może dotknąć każde dziecko. Tylko rodzicielska przytomność, dojrzałość, miłość i bliski kontakt z córką/synem pozwoli Wam zawczasu stawić czoło temu problemowi.

 

Szanowny Rodzicu!

 

• Naucz swoje dziecko mówić NIE. Wytłumacz mu, że to właśnie nieuleganie namowom rówieśników (a nie na odwrót!) jest oznaką dojrzałości i mądrości. Poddając się wpływowi kolegów, tak naprawdę okazujemy słabość i niepewność swojej pozycji                     w grupie.

• Poszerz swoją wiedzę na temat narkotyków. Łatwiej przekonasz dziecko o ich szkodliwości używając rzeczowych argumentów. Naucz się rozpoznawać sygnały ostrzegawcze wskazujące na zażywanie narkotyków – by w porę zareagować. Dowiedz się – gdzie możesz znaleźć pomoc dla siebie i dla dziecka, kiedy pojawi się problem.

• Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko bierze środki odurzające, nie wpadaj w panikę. Nie ulegaj emocjom i nie urządzaj swemu dziecku awantur. Być może dopiero zaczęło eksperymentować z tymi substancjami i nie zdążyło się uzależnić. Prawdopodobne jest też, że do końca nie zdaje sobie sprawy ze zgubnych konsekwencji ich stosowania. Skup się na tym, by uświadomić swemu dziecku na co się naraża. Dobrze przygotuj się do tej rozmowy, dzięki temu wydasz się bardziej wiarygodny i przekonujący. Wysłuchaj spokojnie, co Twoje dziecko ma do powiedzenia na temat swoich prób narkotykowych. Powstrzymaj się od jakichkolwiek ocen. W żadnym wypadku nie wolno ci go krytykować, obrażać „Ty ćpunie” i zarzucać pretensjami typu „Jak mogłeś mi to  zrobić.” Inaczej dziecko zamknie się przed tobą, a to utrudni ci podanie mu pomocnej dłoni.

• Przedstaw dziecku swoje uczucia wynikające z zaistniałej sytuacji.  Powiedz, że jesteś smutny/zmartwiony/przerażony, że twoje zaufanie zostało wystawione na ciężką próbę. Przyznaj otwarcie, że boisz się o dziecko. Razem ustalcie nowe zasady, np.: że ma wracać do domu przed godziną 21, dopóki się nie upewnisz, że znów możesz mu zaufać, albo że w razie twoich kolejnych podejrzeń o dalsze branie podda się testom krwi i moczu.

• Nie usprawiedliwiaj dziecka zrzucając winę na jego złe towarzystwo.

• Nie ochraniaj nadmiernie dziecka przed konsekwencjami używania środków odurzających – nie pisz mu „lewych” usprawiedliwień, nie oddawaj jego kolegom długów.

• Jeśli zauważysz u swojego nastolatka objawy mogące wskazywać na przedawkowanie alkoholu lub narkotyków (omdlenia, majaki, duszenie się , niekontrolowane zachowanie itd.) – nie wpadaj w panikę i nie próbuj akurat w tej chwili ustalać ich powodów. Natychmiast wezwij lekarza! Pomoc medyczna  jest w takiej sytuacji najważniejsza.                 Czas na poważną rozmowę przyjdzie potem.

 

Jeśli okaże się, że Twoje dziecko sięga po dane środki od dawna i zaczęło być uzależnione, wiedz, że konieczna będzie profesjonalna terapia. Nie licz na to, że problem sam się rozwiąże.

 

Szanowny Rodzicu! Pamiętaj, że nie jesteś sam!

 

      Pomocą służy Tobie oraz Twemu dziecku pedagog oraz  specjaliści w najbliższej poradni psychologiczno-pedagogicznej lub poradni uzależnień. Masz również do swojej dyspozycji:

 

·         Ogólnopolski Narkotykowy Telefon Zaufania 801 199 990, czynny codziennie od 16 do 21 – koszt jak za połączenie lokalne niezależnie od jego trwania.

 

·         Infolinię Towarzystwa Rodzin i Przyjaciół Dzieci Uzależnionych „Powrót z U” 0 800 120 359, czynny od poniedziałku do piątku od10.00 do 20.00, w soboty od 10.00 do 19.00 – połączenie bezpłatne.

 

Źródło: Głos pedagogiczny

 

 

 

góra

 

---

 

·         APEL TWOJEGO DZIECKA

 

         Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.

 

         Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję - poczucia bezpieczeństwa.

 

         Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w  ogóle możliwe.

 

         Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.

 

         Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.

 

         Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.

 

         Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.

 

         Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga.

 

         Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.

 

         Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.

 

         Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.

 

         Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To, dlatego nie zawsze się rozumiemy.

 

         Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.

 

         Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.

 

         Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.

 

         Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.

 

         Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o takiej nawet ci się nie śniło.

 

         Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.

 

         Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.

 

         Nie bój się miłości. Nigdy.

 

 

góra

 

RODZICE, PAMIĘTAJCIE:  CZEGO DZIECKO DOŚWIADCZA W SWOIM ŻYCIU

 

I CO AUTENTYCZNIE PRZEŻYWA, TEGO SZYBKO SIĘ  NAUCZY.

 

1.Jeśli dziecko żyje w atmosferze krytyki - UCZY SIĘ POTĘPIAĆ!

 

2.Jeśli dziecko doświadcza wrogości – UCZY SIĘ WALCZYĆ!

 

3. Jeśli dziecko musi znosić kpiny – UCZY SIĘ NIEŚMIAŁOŚCI!

 

4. Jeśli dziecko jest zawstydzane – UCZY SIĘ POCZUCIA WINY!

 

5. Jeśli dziecko żyje w atmosferze tolerancji – UCZY SIĘ CIERPLIWOŚCI!

 

6. Jeśli dziecko żyje w atmosferze zachęty – UCZY SIĘ UFNOŚCI!

 

7. Jeśli dziecko żyje w atmosferze uczciwości – UCZY SIĘ SPRAWIEDLIWOŚCI!

 

8. Jeśli dziecko jest akceptowane i chwalone – UCZY SIĘ DOCENIAĆ INNYCH!

 

9. Jeśli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa – UCZY SIĘ UFNOŚCI!

 

10. Jeśli dziecko żyje w atmosferze aprobaty – UCZY SIĘ LUBIĆ SIEBIE!

 

11.Jeśli dziecko żyje w atmosferze akceptacji i przyjaźni – UCZY SIĘ JAK ZNALEŹĆ                      

 

                                                           MIŁOŚĆ W ŚWIECIE!

 

Źródło: „ Dziecko ryzyka a wychowanie” E.M.Minczakiewicz, B. Grzyb, Ł. Gajewski

 

 

---

 

DLA UCZNIÓW

 

góra

 

Doradztwo zawodowe

 

·         WYBÓR ZAWODU WAŻNĄ DECYZJĄ ŻYCIOWĄ

 

Przed podjęciem decyzji o wyborze zawodu należy zdobyć odpowiednią wiedzę. Wśród ważniejszych czynników wpływających na trafny wybór zawodu wymienia się: wiedzę o sobie, o zawodach i świecie pracy, oraz o tym jak zdobyć dany zawód.

 

1. Uczeń musi znać siebie

 

2. Uczeń musi znać zawody

 

3. Uczeń musi znać ścieżki kształcenia

 

Zapraszam do uważnej lektury i rozsądnych wyborów. Powodzenia!!!

 

·         Co po gimnazjum – kończysz gimnazjum i nie wiesz jaką dalej wybrać szkołę, być może ten przewodnik pomoże Ci.

 

·         Przewodnik po zawodach – tutaj możesz się zapoznać szczegółowo z zawodem który Cię interesuje.

 

 

 

---

 

 

 

·         JAK ROZWIĄZYWAĆ KONFLIKTY

 

ulotka dla uczniów gimnazjum

 

DROGI UCZNIU!

 

Życie każdego z nas, a więc i Twoje, opiera się na kontaktach z innymi. W ten sposób poznajesz siebie, uczysz się komunikacji z drugim człowiekiem oraz radzenia sobie w różnych sytuacjach. Czasami  bywa to trudne, np. gdy między Tobą a inną osobą dochodzi do sporów, kłótni i konfliktów. Jak w takich sytuacjach można reagować, jak się zachować, co robić, by konfliktu nie pogłębiać, ale dążyć do jego rozwiązania? W tej ulotce znajdziesz odpowiedź. Przeczytaj ją uważnie. Przemyśl wskazówki i spróbuj z nich skorzystać.

 

·          Krok 1: Nie bój się konfliktu

 

Uświadom sobie, że konflikty są wpisane w relacje międzyludzkie. I chociaż bywają przykre, bo towarzyszy im lęk, złość, poczucie niesprawiedliwości i krzywdy – mają także swoją dobrą stronę. Pomagają rozładować napięcie emocjonalne, dzięki czemu nie przeżywasz frustracji i możesz sprawnie funkcjonować. Więc nie bój się ich!

 

   Krok 2: Nie ukrywaj swoich emocji

 

Jeżeli leży Ci coś na sercu, czujesz złość lub coś Cię drażni w zachowaniu kolegi, nauczyciela czy rodzica – mów o tym otwarcie, ale zawsze spokojnie, bez oskarżania drugiej osoby. Gdy ukrywasz swoje odczucia, możesz bardzo łatwo się rozczarować. Zapamiętaj: emocji, także tych trudnych, nie należy ukrywać!

 

·          Krok 3: Szczerze rozmawiaj

 

Zaproponuj drugiej stronie spotkanie, by spokojnie porozmawiać o Waszym sporze. Nie zapomnij, że najważniejszą rzeczą jest określenie źródła konfliktu. Każde z Was ma jakąś jego wizję i zwraca uwagę na inne rzeczy. Swoje racje i oczekiwania prezentuj rzeczowo, poprzyj konkretnymi argumentami. Słuchaj bardzo uważnie tego, co ma do powiedzenia druga strona. Powstrzymaj się przy tym od wyrażania krytyki, wydawania sądów i wyroków. Czasami do rozwiązania problemu wystarczy tylko wysłuchanie „przeciwnika”. Pamiętaj, że szczera rozmowa zawsze może pomóc.

 

·          Krok 4: Negocjuj porozumienie

 

Wspólnie z drugą stroną decydujesz, czy dojdzie między Wami do porozumienia. Bądź otwarty na propozycje ustępstw, ale pamiętaj – rozwiązanie konfliktu to dążenie do kompromisu satysfakcjonującego obie strony.

 

·          Krok 5: Skorzystaj z pomocy osób trzecich

 

Jeśli nie uda się rozwiązać konfliktu – zaproponuj pomoc kogoś, kto przyjmie na siebie rolę mediatora. Może to być cieszącym się zaufaniem obu stron nauczyciel, pedagog lub psycholog szkolny, a także ktoś spoza szkoły. Ważne, by była to osoba bezstronna. Pamiętaj, że mediator nie określi, kto ma rację w sporze. Jego zadaniem będzie udzielenie pomocy w znalezieniu rozwiązania akceptowanego zarówno przez Ciebie, jak i drugą stronę konfliktu. 

 

Źródło: Głos Pedagogiczny numer 37

 

·        Przemoc i agresja - wskazówki  jak radzić sobie
w przypadku prześladowania

 

Drodzy uczniowie!

 

W każdej szkole dochodzi do przemocy, jednak nie wszyscy wiemy, jakie zachowania należy uważać za przemoc. Przemoc to nie tylko uderzanie, szczypanie, bicie czy popychanie.

 

Pamiętaj, że jesteś ofiarą przemocy także wtedy, gdy:

 

-       jesteś przezywany,

 

-       ktoś opowiada innym nieprawdziwe historie na Twój temat,

 

-       jesteś ośmieszany przez swoich kolegów i koleżanki,

 

-       ktoś niszczy lub zabiera Twoje rzeczy,

 

-       ktoś kradnie Twoje pieniądze,

 

-       w Internecie publikowane są obraźliwe informacje o Tobie,

 

-       dostajesz obraźliwe SMS-y lub telefony,

 

-       nie chcesz iść do szkoły, bo boisz się spotkać swoich prześladowców.

 

 

Sprawcy najczęściej dobrze wiedzą, w jaki sposób mogą cię zranić. Gdy chcą Ci sprawić przykrość, złośliwie komentują:

 

-       Twój wygląd: wagę, kolor włosów, sposób ubierania,

 

-       to, że dobrze się uczysz,

 

-       to, że uczysz się gorzej,

 

-       to, że nie masz pieniędzy,

 

-       Twoją popularność w szkole,

 

-       jeśli masz inną religię,

 

-       nosisz okulary lub aparat słuchowy,

 

-       masz wadę wymowy lub dysleksję.

 

 

Pamiętaj – niezależnie od tego, czego dotyczy prześladowanie i dokuczanie, to nie Twoja wina. Nikt nie ma prawa stosować przemocy wobec innych osób.

 

 

Co możesz zrobić?

 

Jeśli jesteś prześladowany, koniecznie powiedz o tym komuś. Możesz powiedzieć przyjacielowi, nauczycielowi albo rodzicom. Pamiętaj, że prześladowanie samo się nie skończy, jeśli nikomu o tym nie powiesz. Nie jest to łatwe. Możesz się wstydzić lub obawiać, że zmartwisz tym rodziców lub sprawisz im kłopot. Jeśli nie chcesz sam opowiedzieć o problemie, poproś np. kolegę, koleżankę, rodzeństwo, babcię lub dziadka, aby pomogli Ci o wszystkim opowiedzieć rodzicom. Jeśli zamiast mówić o problemie, wolisz o tym napisać – przygotuj list do rodziców i opisz, jak się czujesz. Pamiętaj, że w szkole zawsze jest Twój wychowawca, pedagog lub inny nauczyciel, który powinien wiedzieć, jeśli dzieje się coś złego. Spróbuj znaleźć taki moment, kiedy będzie można powiedzieć mu o tym tak, aby nikt się nie zorientował. Możesz np. zostać po lekcji, prosząc o wyjaśnienie jakiegoś tematu. Masz prawo do tego, aby czuć się bezpiecznie.

 

Jak sobie radzić z prześladowaniem?

 

Sprawcy przemocy najczęściej działają bez świadków i dlatego potrafią przez dłuższy czas unikać konsekwencji.

 

-       Podczas przerw staraj się przebywać w bezpiecznych miejscach w szkole, gdzie jest wiele innych osób. Sprawcy nie lubią świadków.

 

-       Jeśli pobiją Cię w szkole, natychmiast powiedz o tym nauczycielowi. Powiedz też rodzicom.

 

-       Nie staraj się im oddawać – możesz zostać pobity lub wpaść w kłopoty. Bicie to napaść.

 

-       W trudnej sytuacji zawsze proś o pomoc i wsparcie; nie obawiaj się wołać o pomoc do postronnych osób, mówiąc np. „oni mi grożą”.

 

-       Jeśli spotkasz osoby, które prześladują Cię, staraj się przede wszystkim spokojnie opuścić to miejsce tak szybko, jak to jest możliwe.

 

-       W kontakcie ze sprawcami przemocy staraj się zachowywać pewnie i spokojnie, patrz im w oczy, stój prosto, unikaj gestów lub min, które mogłyby ich sprowokować.

 

G

dy ktoś zachowuje się wobec Ciebie w sposób, jakiego sobie nie życzysz, powiedz mu o tym jasno i wprost np. „Nie lubię, gdy to robisz. Chcę, żebyś przestał”.

 

-       P

róbuj opierać się, gdy Ci grożą lub namawiają do czegoś, czego nie chcesz zrobić. Stosuj w tym celu technikę „zdartej płyty”, powtarzając przez cały czas jedno zdanie, np. „Nie, nie zrobię tego”.

 

-       Gdy Ci dokuczają lub przezywają Cię, możesz reagować na to za pomocą jakiegoś zdania, które ma pokazać, że to Cię nie dotyka w sposób, w jaki by chcieli np. „tak? no to co?” lub „możesz tak uważać” czy „to możliwe”.

 

Źródło : Głos pedagogiczny

góra